In maart ben ik begonnen aan de opleiding tot specialist ouderengeneeskunde en inmiddels heb ik nog maar twee maanden te gaan in het eerste jaar. Het nieuwe jaar leek mij een uitstekend beginpunt om mijn blog over mijn dagelijkse belevenissen te starten.
Gisteren tijdens het Tweede Kamerdebat over de avondklok, stelde Pieter Heerma van het CDA voor om meer verhalen te gebruiken om de noodzaak van de huidige coronamaatregelen te benadrukken. Hij liet daarbij een stuk uit de Barneveldse Krant over een 12 jarig meisje dat al 11 maanden in quarantaine zat, omdat haar moeder een donorlever heeft. Bij deze mijn verhaal.
In maart waren wij al meteen een van de getroffen verpleeghuisorganisaties. We hadden enkele zieke artsen die niet getest werden, want daarvoor moest je in het ziekenhuis liggen, maar het vermoeden was wel heel groot. De eerste COVID-19 patiënt die ik zag, herkende ik niet eens, want ze hoestten, maar hadden geen koorts en waren niet in Italië of China geweest of in contact geweest met mensen die daar waren geweest. De casus die toen beschreven was om te testen, vereiste deze criteria.
Uiteindelijk had ik een patiënte met koorts, maar zonder hoestverschijnselen. Ze had wel een flinke geprikkelde buik, was diepdement en kon geen overige klachten aangeven. We hebben haar getest, omdat buikklachten inmiddels ook werden beschreven. Ze bleek positief. Drie dagen later overleed ze, net als een derde van die afdeling en de afdeling een verdieping erboven.
Protocollen wisselden iedere dag. Ik zag de zorg moeite hebben met de steeds wisselende maatregelen. Mochten ze echt vijf minuten naar binnen bij een coronapatiënt zonder bescherming? Ja dat mocht echt. Ze zaten nooit zonder materiaal bij ons in de organisatie. Wel zijn we aan de slag gegaan met tape om de schorten bij de mouwen aansluitend te maken, maar we hadden tenminste iets. Dus meneer van Dissel, ik twijfel ernstig aan uw opmerking over het opleidingsniveau van de zorg. Zolang wij geen goede maatregelen vanuit het RIVM krijgen of goede beschermingsmiddelen kunnen gebruiken, kunnen we de epidemie ook niet inperken.
Een paar dagen nadat ik op de uitbraakafdeling was geweest, kreeg ik zelf klachten met hoofdpijn, benauwdheid en vermoeidheid en de verdenking COVID was daar. Testbeleid was er toen nog niet, dus het werd niet officieel vastgesteld. Na een week begon ik vanuit mijn quarantaine alweer de eerste telefoontjes te plegen, want mijn hulp was hard nodig. Later zou blijken dat ik langdurige klachten had en ging in revalidatie.
In maart, april en mei hadden we ongeveer een oversterfte van 150 mensen in ons verpleeghuis. De zomer werd rustiger, maar in oktober en november begon het opnieuw. Mijn eigen afdelingen zijn gespaard gebleven in de eerste golf. Maar de tweede golf treft hen des te harder. Ik zit weer thuis met covid-19, opnieuw opgelopen ondanks de regels van de RIVM. En ja meneer Baudet, ook mensen onder de 70 kunnen dus getroffen worden door COVID-19 en geloof mij, zelfs voor iemand onder de 30 is dit erger dan de griep. We houden ons dus niet alleen aan de maatregelen voor de 70 plussers.
Op mijn beide somatiek afdelingen zijn op dit moment grote uitbraken, waarbij meer dan tweederde van de bewoners besmet zijn. Komt dit dan door het opleidingsniveau van de verzorging? Néé. De zorg doet er alles aan om het virus buiten te houden. Maar er is nu eenmaal zware dagelijkse zorg nodig en dat vergt vaak langere tijd bij elkaar zijn binnen de anderhalve meter. Dan zijn zelfs mondkapjes niet genoeg. Bovendien is er de ruimte niet om alle bewoners uit elkaar te zetten met anderhalve meter ertussen en de bewoners hun sociale omgeving ontnemen is ook geen optie. In het verpleeghuis kijken we naar meer dan alleen de medische kant.
Dus de enige manier om de epidemie in te dammen is ons aan de maatregelen te houden en daarmee het aantal besmettingen in de maatschappij naar beneden te brengen. Dan volgen de verpleeghuizen vanzelf. En natuurlijk voorkom je niet alle besmettingen, maar wel een groot percentage, waardoor het inmiddels beruchte R-getal naar beneden gaat.