10. Eindelijk

Na 2.5 jaar eerstejaars AIOS ben ik per 1 september eindelijk tweedejaars! En dat betekende afscheid nemen van mijn oude collega’s, waar ik meer dan vier jaar mee heb samen gewerkt en kennis maken met een nieuwe opleider.

De laatste leergesprekken waren meer om te kijken of ik het voorbereiden en het opleiden naast het werken weer zou aankunnen dan dat ze heel veel toegevoegde waarde hadden voor mijn leerproces. Na tweeënhalf jaar ben ik ook wel zover dat ik meer wil leren. Een vertrouwde omgeving verlaten vind ik nooit fijn. Dat heb ik gemeen met mijn PG-patiënten. Het duurt altijd weer even voordat ik weer ben gewend aan de nieuwe omgeving, maar het komt altijd ook weer goed.

Het afscheid is alweer een week geleden, omdat ik eerst nog een weekje vakantie heb opgenomen. Na onze huwelijksreis in Schotland afgelopen juni had ik opnieuw een heleboel eerste keren na corona. Ik ben voor het eerst weer naar het stadion van PSV om te kijken naar de eerste wedstrijd van het seizoen. Voor het eerst kon ik inpakken op de dag dat we gingen zonder dat ik moe was en voor het eerst heb ik weer een klimparcour gedaan in de bomen. Het was weer even wennen aan de hoogtes en de spierpijn erna, maar het was wel weer een overwinning dat ik het kon.

Donderdag ga ik de eerste terugkomdag volgen sinds februari 2021. Afgelopen week heb ik de eerste opdrachten alweer gemaakt. Eindelijk begint mijn leven weer een beetje te lijken op mijn leven pre-corona. Er zijn nog steeds momenten waarop ik rekening met mijn lichamelijke grenzen moet houden, maar het worden er steeds minder. Op naar mijn eerste werkdag in de ouderenpsychiatrie!